Εκκλησία

Και να λοιπόν, πάλι κραυγές, κρότοι, ψίθυροι, σιωπές, κυνηγοί, φυγάδες και αγωνία. Αγωνία των φυγάδων, αλλά μάλλον και αγωνία των κυνηγών. Και ατομική ευθύνη. Ο καθένας άνθρωπος καλείται άλλη μια φορά να αποφασίσει, να διαλέξει πλευρά, να επιλέξει ποια στάση θα κρατήσει. Άλλοι έμπειροι, δυνατοί και άλλοι άπειροι, χωρίς αυτοπεποίθηση για το ποια είναι η σωστότερη στάση. Άλλοι οδηγοί, άλλοι ακόλουθοι. Άλλοι με σημαντικές θέσεις και αρμοδιότητες και ευθύνες για περισσότερους ανθρώπους και άλλοι με λιγότερες, ή με μόνη ευθύνη την ατομική τους τοποθέτηση στα τρέχοντα διλήμματα. Μια κατάσταση που μοιάζει με μια ακόμη κρίση. Κρίση αξιών, όπως αποδεικνύεται συνεχώς για όλες τις κρίσεις και συνειδητοποιείται ακόμη και εκ των υστέρων από πολλούς.

Ανάλογα με το πού σε βρίσκει η κάθε κρίση, σε τι πόστο, σε ποια ανάγκη, σε ποια ομάδα, η οπτική γωνία σου, διαφέρει. Στην λεγόμενη κρίση του κορωνοϊού, η πιο τραγική θέση και ομάδα που δοκιμάζεται, φαίνεται πως είναι η θέση του Χριστιανού και η "ομάδα" της Εκκλησίας, ιδιαίτερα της Ορθόδοξης πίστης.