υπαρξιακά

Αβλεπί τηρείτε τας παραδόσεις; 

Προς τι το όφελος της τήρησης των παραδόσεων αν δεν είναι βέβαιο το όφελος; Χωρίς να γνωρίζουμε ακριβώς ή περίπου την πρωταρχική τουλάχιστον σκοπιμότητα καθεμιάς παράδοσης είναι φρόνιμο αρκετά η τυφλή τήρησή τους; 

Μάλιστα υπάρχουν φορείς που είτε έχουν σαν έναν από τους κύριους σκοπούς τους αυτόν, ή ακόμα και ιδρύθηκαν κυρίως γι αυτόν.  Παράδοση για την παράδοση, δηλαδή. Όχι, βέβαια. Αλλοίμονο!… 

Τι ειν' η πατρίδα;
Μην είναι οι κάμποι;
Μην είναι τα ψηλά βουνά;
Μην είναι η χαμένη μου αγάπη;
Μην είναι ο ήλιος που 'χει πάψει να χαμογελά;

Πατρίδα μου είναι οι παλιές μου μνήμες που πάω να τις ξεχάσω.
Είναι...

Λάθη, αμαρτίες, κατά λάθος ή από πάθος κάνουμε και θα κάνουμε εμείς οι σάρκινοι ανθρώποι.

Εκτός, λοιπόν από τούς αναμαρτήτους και τους ασφάλτους, εμείς οι λοιποί έχουμε για βοήθεια την εξομολόγηση στο πνευματικό, ώστε καθαροί και ελαφρωμένοι από τα βάρη μας να προχωρήσουμε όμορφα στη ζωή μας.

Αυτοί που δεν αξιοποιούν αυτό το προνόμιο, στοιβάζουν τις γκρίζες εμπειρίες τους χτίζοντας μια σειρά κόμπλεξ (κολλήματα κατά το ελληνικότερον) ορθώνοντας δυσπροσπέλαστα τείχη. Τα αποτελέσματα τα βλέπουμε κάθε μέρα στις συναναστροφές μας.

Εισαγωγή

Όλα τα συναισθήματα γίνονται εντονότερα τα Χριστούγεννα. Η χαρά γίνεται μεγαλύτερη, η θλίψη μεγαλύτερη, η ανάγκη μεγαλύτερη, ο πόνος μεγαλύτερος, το ψέμα και η υποκρισία επίπονα μεγαλύτερα.

Τα λαμπιόνια και οι φωταυγήσεις βοηθάνε, λένε, να αισθανθείς το χαρούμενο πνεύμα των Χριστουγέννων. Το λένε οι απελπισμένοι που δεν γνώρισαν ποτέ αυτό το λεγόμενο "πνεύμα" και ζορίζονται να νοιαστούν για κάτι που ποτέ πραγματικά δεν νοιάστηκαν. Τι έχει να κάνει το πνεύμα με τα φώτα; Τι έχει να κάνει με τα Κρίστμας Κάρολς;

Η βασική και ίσως η μόνη αναγκαία συνθήκη για να συνεχίσεις μια καλόπιστη συζήτηση για "τα υπαρξιακά", είναι η θέση σου για το αν υπάρχει Θεός και η σχέση σου με Αυτόν, ενώ αν λες πως δεν υπάρχει, τότε με Αυτόν που οι άλλοι θεωρούν ότι Ζει.

Διαβάζοντας αυτές τις μέρες τη μεταφρασμένη Κλίμακα του Ιωάννη, συνάντησα με ευχάριστη έκπληξη το ίδιο ξεκαθάρισμα στην αρχή του ταξιδιού. Δηλαδή, γράφει ο μεγάλος δάσκαλος τι είναι ο Θεός και πώς χαρακτηρίζεται κάθε άνθρωπος ανάλογα με τη στάση του απέναντι στο Θεό. Το αντιγράφω κατά λέξη και νομίζω πως δεν θέλει και ιδιαίτερα σχόλια.

Σε ένα δωμάτιο σκοτεινό όπου σε μια γωνιά κουλουριάζονται μια παρέα φίλων, φέγγει ξαφνικά από το μοναδικό παράθυρο στην αντίκρυ πλευρά του δωματίου άπλετο φως και φωνές ακούγονται που όμως δεν καταλαβαίνεις τα λόγια τους.

Ένας από τους φίλους καταφέρνει να πάει στο παράθυρο και στέκεται άναυδος παρακολουθώντας ένα απίστευτο θέαμα.

"Τι είδες; Τι συμβαίνει;", τον ρωτούν οι άλλοι με απορία.

Αυτός γυρνά και τους κοιτάζει και στέκεται άναυδος, προσπαθώντας με αγωνία να βρει έναν τρόπο να περιγράψει αυτά που είδε και ένιωσε.

Όταν αφήνομαι να δεχτώ ότι ένα πλήρως λογικό άτομο με επαγγελματικά μαθηματική δομή σκέψης, επέλεξε την αυτοκτονία για λύση ενός διλλήματος (εξευτελισμός και φυλακή ή απόδραση και εγκατάλειψη των αγαπημένων προσώπων βυθίζοντάς τους στην κατάθλιψη) ΕΥΘΥΝΟΜΑΙ ΓΙΑ ΤΟ ΧΑΜΕΝΟ ΑΙΜΑ ΤΟΥΣ.